Uiteraard staan de prijzen van ‘eerste levensbehoeften’ momenteel onder druk. Het korte termijn-effect is zichtbaar en voelbaar in de vorm van dagelijkse prijsstijgingen en de ‘sur place’ die de internationale toeristische industrie en de nationale transportsector nu treft.
In delen van het land zijn de prijzen voor groenten en propaangastankjes in twee weken tijd bijna verdubbeld. Niet per se vanwege een verstoord mechanisme van vraag en aanbod maar als gevolg van opportunistisch inhaken op de malaise door scrupuleuze aanbieders en marktlui. Prijzen worden aldus cosmetisch hoog gehouden.
Egypte heeft dertig jaren lang vrijwel stil gestaan en gleed al geleidelijk af op de economische shock-situatie waarin we ons momenteel bevinden. Het was niet vraag óf Egypte in een sociale en economische malaise zou belanden maar wannéér. Dat onontkoombare proces is slechts geaccelereerd vanaf 25 Januari 2011.
Deze korte termijn-stuiptrekkingen hoeven niet per se chronisch te zijn en een blijvend negatief effect te hebben op de langere termijn. Het zou mij niet verbazen als een succesvolle transitie zal leiden tot een getrapte vooruitgang. De Egyptenaren, snakkend naar vrijheid en ontplooiing, zullen namelijk niet langer stelselmatig geïntimideerde voorwerpen maar actieve burgers zijn.
Egypte heeft een enorme onderdrukte en niet-aangeboorde potentie op gebied van onderwijs en werk. Momenteel is de arbeidsproductiviteit- en kwaliteit schrikbarend laag. Na ontworsteling aan het regime en een geleidelijke overgang zal Egypte aantrekkelijker worden voor binnenlandse en buitenlandse investeerders; juist vanwege de toename van die arbeidsproductiviteit en kwaliteit. Dan wordt het namelijk weer een incentive in Egypte om in je vak uit te blinken of er een uit te willen oefenen. Consumenten- en concurrentiebewustzijn en klantgericht denken zullen geleidelijk aan hun intrede doen; in Egyptisch tempo weliswaar, maar toch. Het is te hopen en ook aannemelijk dat ook welvarendheid eerlijker verdeeld wordt onder de bevolking.
Het is mijn stellige overtuiging dat het landsbelang gebaat is bij een leeg Tahrir Plein om een en ander op termijn te kunnen bewerkstelligen. En wel nú.
Slagvaardigheid wordt momenteel verlamd door de pleindictatuur. Hoe langer namelijk het plein vol blijft staan, hoe groter de omvang van de huidige crisis en de vertraging van het toekomstige democratiseringsproces.
Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's
